Integreren moet je leren

De vorige keer zeiden we al dat het hoog tijd was voor een nieuw verhaal, maar nu hebben we de wachttijd weer overtroffen. We laten jullie niet langer in spanning, want jullie zijn natuurlijk ontzettend nieuwsgierig naar onze belevenissen!

Ons laatste verslag kwam uit Hong Kong, inmiddels zijn we 4 steden/plekken verder en zitten we nu in Shanghai.

Onze nieuwe Lonely Planet veilig China in weten te smokkelen en dat is maar goed ook, want hij valt inmiddels bijna uit elkaar door het vele gebruiken.

We hebben sinds ons laatste verslag een nachttrein gepakt naar Guilin, waar we op de bus zijn gestapt naar Yangshou.

Liek liep al een tijdje te kuchen en te snotteren, dus vonden we het tijd om daar eens wat tegen te doen. Wij, op naar de drogist/apotheker, die ons gelukkig wat middeltjes liet zien met een engelse bijsluiter. Zo hebben we er maar voor gekozen de pillen met ingredienten als 'aardwormen' en 'gedroogde menselijke placenta' over te slaan. Dan nog maar ffies doorkuchen..

Misschien hebben jullie onze foto van het Karsgebergte al gespot, maar die hebben we daar bewonderd. We voelden ons net echte wereldreizigers, op ons fietsje door het Chinese platteland.
We hebben vooral genoten van de 'Dragonsbridge', waar iedereen het over had, maar wat naar onze maatstaven best een simpel bruggetje was. Wij waren vooral onder de indruk van de weg er naar toe. De natuur, omgeving en armoedige Chinese dorpjes.
In die dorpjes raakten we overigens wel regelmatig de weg kwijt omdat ons kaartje niet zo volledig was (niet omdat we vrouwen zijn en daarom geen kaart kunnen lezen!!), maar gelukkig hebben we handen en voeten en de Chinezen ook.
In Yangshou kan je overal, te pas en onpas, op een bambooboot stappen. Dat hebben we geweten ook! Bambooo, bambooo, bamboo, bamboo, bamboo? NO!
Uiteindelijk hebben we ons na een fietstocht naar een leuk dorpje laten terugvaren naar de stad, met fiets en al. Toch best leuk, zo'n bamboobootje.

Die zelfde avond zouden we doorreizen naar Nanchang, met de nachttrein. Door het bootje, iets later de bus gepakt. Dat hebben we geweten. Het was weer een spannende busrit, wat hebben wij toch met bussen?
Eigenlijk pasten we namelijk niet meer in de bus die we MOESTEN hebben om de trein te kunnen halen. Na wat sip kijken en met onze ogen knipperen, zwichtte de buschauffeur. We mochten mee! Liek had gelukkig nog een stoel, maar Lott moest op 't trapje. Waar we overigens helemaal niet over hebben gezeurd, wij waren al lang blij dat we mee mochten. Gelukkig had de buschauffeur in de gaten dat we toch wel een klein beetje haast hadden en wist hij het gaspadaal goed te vinden! Inhalen ook geen probleem en in China mag je toch gewoon door rood?! Gedropt vlakbij het station, samen met twee Chineese dames die ons de weg wezen (hoe aardig!), toch op het nippertje de trein weten te halen.

Vanuit Nanchang de trein naar Tunxi gepakt. 9 uur in een Chinese overvolle sloebertrein, heeft ons geholpen om een aantal vooroordelen over Chinezen te bevestigen! Roggelen, spugen, smakken, afval op de grond gooien, plassen (!) en roken op plekken waar dat niet hoort. We hebben het allemaal gezien, gehoord en gelukkig ook doorstaan.

Tunxi is een leuke plaats en vooral goed bezocht door Chinese touristen. Even een korte introductie waaraan herken je een Chinese tourist?
- Ze hebben een grote camera met telelens om hun nek hangen.
- Maken te pas en te onpas foto's van 'bezienswaardigheden' (nader gespecificeerd: eettentje, bloemen, brug,etc.) met zichzelf in een 'mooie' pose op de voorgrond.
- Chinese touristen reizen in groepsverband. Dit groepsverband is te herkennen aan een gids met vlag en microfoon, die wordt gevolgd door een menigte Chinezen met dezelfde pet/jas.
- Chinese touristen (en Chineze in het algemeen) willen graag met blanke mensen op de foto*.
* Wij, als blanke meisjes, krijgen regelmatig (VAAAAAAK) het verzoek mee te werken aan dit kenmerk, vooral wanneer wij zwetend boven aan een trap zijn aangekomen. Wij, als blanke meisjes, hebben daar geen zin in en bedanken vriendelijk. Dat maakt echter niet altijd indruk, vermoedelijk staan wij al tig keer op de foto/film.

Na een paar dagen rondbanjeren in en rond Tunxi, waren we toe aan wat ontspanning. In Nepal waren we de hotsprings misgelopen, maar gelukkig hebben ze die hier ook.
Het koste ons zo'n 3 uur reistijd,om vervolgens aan te komen in een soort Sanadome. Misschien moeten wij ons verwachtingspatroon toch maar wat gaan aanpassen. In China is alles aangelegd.
Wel heerlijk gebadderd.

Volgende dag weer doorgereisd naar de volgende plek. Hangshou. De stad die bekend staat om de thee en zijde. Er was inderdaad genoeg van beide. Theemuseum en zijdemuseum Hangshou kunnen we van ons lijstje schrappen (stonden die er op dan?!).
Hangshou heeft verder een mooi meer en is een levendige stad. Ook hier hebben we weer kennis mogen maken met een stukje Chinese cultuur. 's Avonds waren de vrouwen hun dagelijkse work-out op straat aan het uitvoeren. Het was een grappig gezicht om tienstallen dansende dametjes te zien.

Chinese steden hebben vaak een food street, wat inhoud dat er een hoop stalletjes hun lekkernijen verkopen. Deze worden ter plekke opgegeten op picknickbanken. Eten en Chinese gewoontes geven vaak wel wat troep, maar wij hebben ons daar niet door laten weerhouden en hebben gedineerd tussen de lokale bevolking en hun krabspiesjes. Echt een beleving, maar wat was het ook lekker.

Gisteren weer verhuisd naar een nieuw stekkie. Dit keer Shanghai. Gister en vandaag een beetje rondgesnuffeld in deze stad en we voelen ons hier best wel thuis. Liek had via via een contact opgedaan, die woont in Shanghai. Gisteren met haar gezellig een hapje gegeten, bij de lokale Sushibar. Veel nieuwe plekjes om te ontdekken in Shanghai en nog wat extra Chinese gewoontes leren kennen.
Wist je bijvoorbeeld dat rond het Chinese nieuwjaar de criminaliteit in steden stijgt.Mensen die niet veel geld hebben gaan rond deze tijd op rooftocht. Ze zoeken naar cadeau's en spullen die ze kunnen verpatsen om naar hun familie terug te gaan.
Of dat ze niet alleen massage salons hebben die een happy-ending garanderen, maar dat je daarvoor ook gewoon bij de kapper terecht kan?!

Nou, het is wel weer genoeg voor nu.
Tot snel?

Liek en Lott